wróciła biegiem i zatrzymała się na środku pokoju.

przed sklepem.
mu bolesnej prawdy, że została porzucona przez matkę i stanowiła
Patrzy na nią, wstrzymując oddech. Grace na szczęście dalej smacznie śpi.
Trzęsła się okropnie i obawiała, że zemdleje. Wiedziała, że
sobie odpoczywała wygodnie w fotelu.
Osiągnęła zamierzony cel – poznała dzieci i obejrzała dom. Wstała
– Nie, jeszcze nie.
na nią zlew pełen brudnych naczyń. Po zaledwie
– Mamy problem – rzucił zza progu Blake.
– To samo mówiłaś wczoraj – powiedziała Sandy, Robiąc minę
– To od słońca.
Ma ochotę się roześmiać, ale wie, że nie może, bo to nie wychowawcze. Kto wie, na co jeszcze pozwoliłby siebie wtedy ten rozwydrzony bachor? Przez chwilę waha się, czy udawać zagniewaną, czy zignorować smarkulę, ale Grace wybawia ją z konieczności podejmowania decyzji.
słowami, jakby pragnęła powiedzieć coś zupełnie innego.
Płacz Emmy przeszedł w cichutkie jęki. Kate włożyła jej smoczek do

a teraz on będzie potrzebował przyjaciół. W tej chwili my, to znaczy biuro,
- Jak jeden do stu. - Zerknął na nią z ukosa. - Biorąc pod uwagę liczbę
osób.
- Wolni od uprzedzeń ludzie Południa. Kto by pomyślał?
szafkami, a książki wylądowały w składziku.
Becky.
– Nie wiadomo, czy Danny nie zabił Sally i Alice – dorzuciła bez ogródek Rainie.
jednocześnie nazwiska i oświadczenia świadków. Teraz wyglądał na śmiertelnie zmęczonego.
Quincy potarł skronie.
Epilog
– Nie! – wrzasnęła, bezsilnie waląc ręką w pancerną szybę. – Cholera, Chuckie, nie!
zawsze po fakcie. Kryminolodzy, socjolodzy, spece od behawioryzmu - oni
Zawahała się i popatrzyła na niego ze złością.
na oparciu kanapy. Ciemna kabura kontrastowała z elegancką białą koszulą.
- Obawiam się, że później.